Obowiązek umieszczania informacji o alergenach na etykietach

Wyróżnianie alergenów w składzie produktów jest obowiązkiem znakującego na podstawie Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady EU NR 1169/2011.

Obowiązek wyróżniania alergenów pojawił się 13 grudnia 2014 roku w całej UE.

Przykłady alergenów:
Zboża zawierające gluten, tj. pszenica, żyto, owies, orkisz, kamut lub ich odmiany hybrydowe, a także produkty pochodne.
Skorupiaki i produkty pochodne.
Jaja i produkty pochodne.
Ryby i produkty pochodne.
Orzeszki ziemne (arachidowe) i produkty pochodne.
Soja i produkty pochodne.
Mleko i produkty pochodne (łącznie z laktozą).
Orzechy, tj. migdały, orzechy laskowe, orzechy włoskie, orzechy nerkowca,
orzechy pekan, orzechy brazylijskie, pistacje/orzechy pistacjowe, orzechy makadamia lub orzechy Queensland, a także produkty pochodne. Seler i produkty pochodne. Gorczyca i produkty pochodne.
Nasiona sezamu i produkty pochodne.
Dwutlenek siarki i siarczyny w stężeniach powyżej 10mg/kg lub 10 mg/litr w przeliczeniu na całkowitą zawartość SO² dla produktów w postaci gotowej bezpośrednio do spożycia lub w postaci przygotowanej do spożycia zgodnie z instrukcjami wytwórców.
Łubin i produkty pochodne.
Mięczaki i produkty pochodne.

Jeżeli w nazwie produktu pojawi się alergen to nie musi być wyróżniany.

Przykładowe sposoby wyróżniania alergenów w składzie.
- podkreślenie,
- pogrubienie,
- wyższa czcionka,
- szersza czcionka,
- drukowanie w inwersji,
- obrysowanie ramką,
- użycie liter drukowanych dla alergenów,
- itp. gwarantujące uzyskanie efektu wyróżnienia.

Sposób wyróżniania jest uzależniony od dostępnych funkcji w urządzeniu.

Uwagi końcowe:
- alergeny muszą się pojawiać zgodnie z % udziałem w składzie,
- rozmiar czcionki - najmniejsza litera co najmniej 1,2mm.